TAM 30 YIl ÖNCEYDi….

KUTSAL YÜZÜNDE KEDERLİ GÖZLERİN

 

Sarı bir iz bırakıyor gözlerine sardığın maviler

Yaşamın sana dokunacağı yerleri atlıyorsun geceleri

Ve mutsuzluğun ölüme korkunç yaklaşıyor gözlerinde

 

Bu çılgınlıkla yayılan ışık altında gün gün

Balıkların yattığı masalarda yosunlar büyüyor

Karanlık bir zamanı gösteriyor şimdi bedenin

Karanlık bir zamanı deniz kızı

 

Sanki bir anlamdır yaşam yaprakların koptuğu yerde bırakıyor seni

 

Bırak işte deniz kızı bırak artık sen de

Hiçbir şey çünkü hiçbir şey

Kendi başına bir umman değildir gözlerin kadar

Sen ölümü açık bir kapıdan bırak

bırak aşkı da

İşte ben ellerimi açıyorum sen tırnaklarını çıkar etten

Çıkar yarayı ben öperim sen dağıl bir deniz içinde

Sonsuzluğun mor bir renge büründüğü gözlerimde

çiçek tozlarına tutun

 

Dişlerimi kemirirken ben bu olanaksızlıklar içinde

Ela bir yaşam rengidir yüzümde deniz kızı

Mevsimlere sarılmış bir yaşam rengidir ağlayan gözlerin

 

Karanlık bir zamanı gösteriyor şimdi sana

 

Nafer ERMİŞ (1982 Ankara)